การให้คำปรึกษาด้านผลิตภัณฑ์
ที่อยู่อีเมลของคุณจะไม่ถูกเผยแพร่ ฟิลด์ที่ต้องการจะถูกทำเครื่องหมาย -
การกำจัดของ ภาพยนตร์เรื่อง Blackout นำเสนอความท้าทายด้านสิ่งแวดล้อมหลายประการเนื่องจากวัสดุที่ใช้ในการผลิตความซับซ้อนของโครงสร้างและข้อ จำกัด ในปัจจุบันของโครงสร้างพื้นฐานการรีไซเคิล เมื่อการใช้งานของพวกเขาเพิ่มขึ้นในพื้นที่ที่อยู่อาศัยเชิงพาณิชย์และอุตสาหกรรมเพื่อความเป็นส่วนตัวและการควบคุมแสงสิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจรอยเท้าด้านสิ่งแวดล้อมที่กว้างขึ้นที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนสุดท้ายของชีวิตของภาพยนตร์เหล่านี้
1. องค์ประกอบของวัสดุและการคงอยู่ในสิ่งแวดล้อม
โดยทั่วไปแล้วฟิล์ม Blackout จะประกอบด้วยวัสดุหลายชั้นรวมถึง:
polyethylene terephthalate (PET): วัสดุพื้นฐานทั่วไปที่รู้จักกันดีในเรื่องความทนทานและความชัดเจน
การเคลือบโลหะ (เช่นอลูมิเนียม): ใช้เพื่อเพิ่มแสงและความร้อน
สีย้อมทึบแสงหรือชั้นคาร์บอนแบล็ก: ให้เอฟเฟกต์ปิดไฟโดยการป้องกันการส่งแสงที่มองเห็นได้
กาวที่ไวต่อแรงดัน: ใช้สำหรับการใช้งานฟิล์มกับพื้นผิวแก้ว
การเคลือบที่มีความเสถียรของ UV: ปกป้องฟิล์มและการตกแต่งภายในจากความเสียหายอัลตราไวโอเลต
โครงสร้างหลายชั้นนี้ทำให้ฟิล์มมืดมนทนต่อการสลายตัวตามธรรมชาติอย่างมากทำให้พวกเขาไม่สามารถย่อยสลายได้ เมื่อกำจัดในหลุมฝังกลบพวกเขาสามารถคงอยู่เป็นเวลาหลายทศวรรษซึ่งมีส่วนทำให้เกิดปัญหาการเพิ่มขึ้นของการสะสมของเสียพลาสติก
2. ข้อ จำกัด การรีไซเคิล
แม้ว่าสัตว์เลี้ยงจะเป็นพลาสติกรีไซเคิลได้ แต่การปรากฏตัวของเลเยอร์เพิ่มเติม - โดยเฉพาะกาว, สีย้อมและการเคลือบโลหะ - ทำให้เกิดภาพยนตร์ปิดกั้นยากหากไม่สามารถรีไซเคิลได้โดยใช้ระบบเทศบาลทั่วไป ประเด็นสำคัญ ได้แก่ :
การปนเปื้อนข้ามของลำธารรีไซเคิลซึ่งสามารถลดคุณภาพของสัตว์เลี้ยงรีไซเคิล
ความไม่ลงรอยกันกับกระบวนการรีไซเคิลโพลีเมอร์เดี่ยวเนื่องจากฟิล์มปิดไฟมักจะต้องใช้วิธีการแยกเชิงกลหรือการแยกสารเคมีพิเศษที่ไม่สามารถใช้ได้อย่างกว้างขวาง
เป็นผลให้ภาพยนตร์ที่มืดมนส่วนใหญ่ถูกจัดประเภทเป็นของเสียจากวัสดุผสมและท้ายที่สุดก็จบลงด้วยการฝังกลบหรือเตาเผาขยะ
3. การใช้พลังงานและการปล่อยมลพิษจากการเผาไหม้
ในพื้นที่ที่มีการเผาขยะมากกว่าการฝังกลบภาพยนตร์เรื่อง Blackout อาจก่อให้เกิดความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมเพิ่มเติม:
การเผาแผ่นฟิล์มพลาสติกที่มีกาวสามารถปล่อยสารประกอบอินทรีย์ระเหยง่าย (VOCs) ไดออกซินและ Furans ซึ่งเป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม
ค่าการกู้คืนพลังงานจากการเผาของฟิล์มปิดตาค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับเทอร์โมพลาสทิกเผาไหม้ที่สะอาดกว่าเนื่องจากฟิลเลอร์และสารเคลือบที่ไม่ติดไฟ
ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งอำนวยความสะดวกที่ขาดระบบควบคุมการปล่อยมลพิษที่เหมาะสมอาจปล่อยมลพิษที่เป็นพิษโดยไม่ตั้งใจในอากาศในระหว่างการเผาไหม้
4. การสร้างไมโครพลาสติกและผลกระทบทางนิเวศวิทยา
การกำจัดที่ไม่เหมาะสม-เช่นการทุ่มตลาดกลางแจ้งหรือการผุกร่อนอย่างค่อยเป็นค่อยไปจากการได้รับสัมผัสในระยะยาว-ทำให้ฟิล์มมืดมนกลายเป็นชิ้นส่วนเล็ก ๆ ในอนุภาคขนาดเล็กในที่สุดก็กลายเป็นไมโครพลาสติก microplastics เหล่านี้:
คงอยู่ในสภาพแวดล้อมดินและน้ำมานานหลายศตวรรษ
สามารถกินได้โดยสัตว์ป่าเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารและอาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์
ได้รับการยอมรับมากขึ้นว่าเป็นสารปนเปื้อนด้านสิ่งแวดล้อมระดับโลกโดยไม่ทราบผลระยะยาว
5. ทางเลือกและนวัตกรรมที่ยั่งยืน
เพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมผู้ผลิตบางรายกำลังทำงานเพื่อออกแบบผลิตภัณฑ์สีเขียวเช่น:
ภาพยนตร์ Blackout ที่ปราศจาก PVC ที่มีเนื้อหาสารพิษลดลง
ฟิล์มที่ใช้กาวที่ไม่ใช่ตัวทำละลายหรือเทคโนโลยีการยึดแบบคงที่ซึ่งกำจัดกาวตกค้างและทำให้การจัดการช่วงสุดท้ายของชีวิตง่ายขึ้น
ระบบแผงแผงไฟดับแบบโมดูลาร์หรือนำกลับมาใช้ซ้ำได้ซึ่งสามารถติดตั้งใหม่หรือ repurposed ได้โดยไม่ต้องถูกทิ้งหลังจากใช้งานเพียงครั้งเดียว
นอกจากนี้ผลิตภัณฑ์ที่ได้รับการรับรองด้านสิ่งแวดล้อมเช่นผลิตภัณฑ์ที่สอดคล้องกับ REACH, ROHS, LEED หรือ Greenguard - โปรไฟล์ทางเคมีที่ปลอดภัยกว่าและการปล่อยมลพิษทางสิ่งแวดล้อมที่ลดลง
6. คำแนะนำสำหรับการกำจัดอย่างรับผิดชอบ
ด้วยความท้าทายในการรีไซเคิลและความเสื่อมโทรมผู้ใช้และองค์กรควรพิจารณาแนวปฏิบัติที่ดีที่สุดดังต่อไปนี้:
นำกลับมาใช้ใหม่ทุกที่ที่เป็นไปได้: ในสถานการณ์ต่าง ๆ เช่นบูธแสดงสินค้าหรือการติดตั้งชั่วคราวฟิล์ม Blackout มักจะถูกนำไปใช้กับพื้นผิวที่แตกต่างกัน
ทำงานร่วมกับผู้ให้บริการจัดการขยะในท้องถิ่นเพื่อระบุตัวเลือกการกำจัดเฉพาะสำหรับฟิล์มพลาสติกลามิเนต
ส่งเสริมโปรแกรมรับกลับ: ผู้ผลิตรายใหญ่อาจเสนอการรีไซเคิลหรือการริเริ่มใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับโครงการเชิงพาณิชย์
เลือกใช้ทางเลือกที่ยั่งยืนในโครงการก่อสร้างหรือปรับปรุงใหม่เลือกภาพยนตร์ที่มีการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมที่บันทึกไว้
ภาพยนตร์ Blackout เป็นผลิตภัณฑ์ที่ใช้งานได้สูง แต่ค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อมของพวกเขา - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในขั้นตอนการกำจัด - ไม่ควรมองข้าม เนื่องจากการก่อสร้างที่ซับซ้อนและการพึ่งพาวัสดุที่ไม่สามารถย่อยสลายได้พวกเขามีส่วนทำให้เกิดความท้าทายในระยะยาวและการรีไซเคิลความไร้ประสิทธิภาพ ในขณะที่ทางเลือกที่ยั่งยืนกำลังเกิดขึ้นการปรับปรุงอย่างกว้างขวางจะต้องมีความร่วมมือระหว่างผู้ผลิตผู้บริโภคและผู้ให้บริการจัดการขยะ สำหรับการใช้งานที่ใส่ใจต่อสิ่งแวดล้อมการจัดลำดับความสำคัญการใช้ซ้ำการเลือกผลิตภัณฑ์รีไซเคิลหรือการปล่อยก๊าซเรือนกระจกต่ำและการสนับสนุนเส้นทางการกำจัดที่รับผิดชอบเป็นขั้นตอนที่จำเป็น
